கால முடிவில் வாழ்வைச் சந்தித்தல்

(கால முடிவில் வாழ்வைச் சந்தித்தல்-17-06-2012  அன்று நடந்த தேசிய கலை இலக்கியப் பேரவையின் ஆண்டுவிழாக் கவியரங்கத்தில் வாசித்தது )

பிதாவே, நிச்சயம் நடக்கப்போகும் மரணத்தை, அது எப்போது நேரிட்டாலும்,

உமக்குள்ளே அதனை ஜெயத்துடன் சந்திக்க பெலன் தாருமென உம்மைத் துதிக்கிறேன்.ஆமென்!

என் ஆன்மாவைப் பாதாளத்தில் விட்டுவிடமாட்டீர்;

உமது பரிசுத்தரை அழிவைக் காணவிடமாட்டீர்;

உமது சமூகத்தில் எனக்கு நிறைவான இறுதி மகிழ்ச்சியைக் காட்டுவீர்!!!

உமது குறிக்கோள் எதுவாகினும் என்னை கைமீற  விடமாட்டீர்!

உமது லட்சியத்தை என் மேல் திணிக்க மாட்டீர்!

உமது வாழ்வாதாரங்களை நான் அழித்ததாய் நினைக்க மாட்டீர் !

எனது சாவில் உம் பங்கை உலகுக்குக் காட்ட மாடீர் !

ஆகையால் எனது ஸ்தோத்திரங்களை வலுக்கட்டாயமாகப் பெற்றுக் கொள்வீர்

ஆண்டவரே,

தனது முடிச்சுக்களில் இருந்து

தானாகக் கழன்று போகும்

தன்னையே மூச்சுத் திணறடிக்கும்

என் வாழும் உரிமையைப் போல

என் அகச்சுதந்திரம் போல

இன்னொன்றைக் கண்டு பிடிக்கும் வரை -எனது

கால முடிவை ,

வரை முறை/ மறு பரிசீலனை செய்வீர்களா ?

தன் பாதையைக் கண்டறிந்து தொலையும்

ரயில் தண்டவாளங்களைப் போல

நிரம்பி வழியும் அன்புக் கிண்ணங்களின்

இறுதித் தூறலைப் போல,

தேவ பிதாவே,

அது என் நேர்கோட்டில் விழுந்த அதிர்ச்சி அடி !

பெரீயதொரு மரத்தின் கிளைகளினூடே,

பரவிச் செல்லும் எதிரொலியைப் போல

பாய்மரக்கப்பல்களின் கவிழுகையைப் போல,

கூச்சலிட்ட சிறுவர்களால் துயில் கலையும் புறாக் கூட்டத்தைப் போல,

தேவ பிதாவே,

அது என் நேர்கோட்டில் விழுந்த அதிர்ச்சி அடி !

மிகை நேசிக்கப்பட்ட,

பொருத்தமான சொற்களால் மட்டுமே அலங்கரிக்கப்பட்ட,

எதிர்பாராமலும் காயப்படுத்தப்படாத,

என்னக்குள் மட்டுமே பத்திரப்படுத்தப்பட்ட,

நிசத்துடன் மட்டுமே நெருக்கமான தொடர்பு கொண்டிருந்த....

..............................

.............

அது என் நேர்கோட்டில் விழுந்த அதிர்ச்சி அடி !

கால முடிவொன்றில் , கடவுளின்  முகத்தை அணிந்து கொண்ட, என் இனிய குழந்தையே !

ஏய்,,இனியும் உன்னை

இப்படி லூசுக் கதைகள் சொல்லி நித்திரையாக்க இயலாதென்று எனக்குத் தெரியும்.

மறுபடியும் ஒரு நாளும் நான் உங்கள்  கனவுக்குள் வலுக்கட்டாயமாக புகவில்லையா? 

உங்கள்  ஒருநாளின் நினைப்புக்குள் என் எதிர்த் தோற்றம் தனும் வரவில்லையா?

நான் செத்துப் போனதாய் எண்ணும் ஒரு கணம் நீங்கள்  துடிப்பதை நிறுத்துவீர்களா?

நாங்கள் - இல்லை , நீ சொல்வது போல், 

நான் எனும் தனி மனுஷியும், நீ எனும் தனி மனிதனும் போட்ட கணக்குகளில்

நாம் என்று எப்போதும்  இருக்கவில்லையா?

நாங்கள் தொடராமல் 

இருந்த வழித்தடங்களை எனக்கும் உனக்குமாய் தொட்டுக் காட்டியது நானும் நீயும் இல்லையா?

உங்களை  மிக வேதனைப் படுத்தும் தருணமும்,

என்னை மிக வேதனைப் படுத்தும் தருணமும் ஒன்றாக அல்லாவா இருந்திருக்கிறது?

சரி, இவைகளை விட்டுத் தள்ளுங்கள் ,

வலி என்கிறது விரவுகின்ற போது,

முதுகுத் தண்டில் பிளந்து , அக்கினிக் குழம்பில் நாக்கைத் தோய்த்து,

குரலும் , துத்தமும் வெளிவர முடியாமல்

பினைந்து  கொண்டே அழக் காட்டித் தரும்

பிணி- எனக்கும் உங்களுக்கும்  ஒரே செயலுக்காய் வந்திருக்கிறதல்லவா?

ஒரே தெருவில், ஒரே இடத்தில் ,ஒரே செயலுக்காய் 

நாங்கள் மாறி மாறித் தண்டிக்கப் படுகிறோம் இல்லையா?

தறிகெட்டு அலையும் -என் 

மூளையின் நரம்புகளை வேரோடு பிடுங்கி 

உங்கள்  வீட்டு புழக்கடையில் நட்டு வைத்திருக்கும் 

இந்த லாவகமான பணியை,

நான் செய்யக் கூடாதா? 

நான் உங்களை  கொலைக்குத் தயாராகும் படி 

எப்போவாவது சொல்லியிருக்கிறேனா கண்ணே ?

கொலைகளில் இருந்தும், 

கொடும் விதிகளில் இருந்தும் காப்பாற்றப் படுவீர்கள் என்றல்லவா 

புலம்பிக் கொண்டிருக்கிறேன்.

 

பேசப்படாத

ஒவ்வொரு முடிச்சுக்களுக்குள்ளும்

பிரியங்களின் பொதிச்  சோறு-

நானாகிய உன் அம்மாவினது

ஈரக்கைகளால்

பினைந்து வைக்கப்பட்டுருக்கிறது.

நீ அறியாத பொழுதுகளில்

தீத்தப்படவென !

கால முடிவொன்றில் , கடவுளின் முகத்தை அணிந்து கொண்ட, என் குழந்தையே !

ஏய்,,இனியும் உன்னை

இப்படி லூசுக் கதைகள் சொல்லி நித்திரையாக்க இயலாதென்று எனக்குத் தெரியும்! 

நமது பலவீனம் நம்மைப் பலவீனர்கள் ஆக்காதென்று தெரிந்திருந்தும்,

தோல்வியடைந்த மனிதர்களை யாரும் முத்தமிடத் துணிவதில்லை என்று தெரிந்திருந்தும்,

செயலும், துணிச்சலும் கொண்ட எந்த உள்ளுணர்வையும்

நீண்ட நேரத்துக்கு விடாதீர்கள்.

தவிர்க்கவிலாததாய்த் தோன்றும் இச் சூழலை முறிப்பது

பற்றி மட்டுமே யோசியுங்கள் !

கிளர்வூட்டப்பட்ட எந்தக் கருமங்கள் பற்றியும்

சற்றேனும் நினைவு கொள்ளாதீர்கள்.

கைதிகளின் பலியை கைப்பற்றுதல்கள் என்றே கொள்ளுங்கள்.

அவர்களது விழியில் தெரிகிற அச்சத்தைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்.

மனக்கிலேசங்க்களோ,

அழுத்தங்களோ

பயங்கரவாத உணர்வோ ,

எது வருகினும்

உங்களுடைய நீண்ட முழு மானுடத்துடன் மறுத்துவிடுங்கள்.

கால முடிவென்பது  கட்டாயம் என்று உரக்கக் கத்துங்கள்.

உங்களது சுவர்க்கத்தின் மீது மட்டுமே கவர்ச்சி இருப்பதாகக் கத்துங்கள்.

சாவின் சலிப்பூட்டும் பண்பை எம் மீது அள்ளித் தெளியுங்கள்.

பணிந்து போன பண்பான குரல்களுக்கான அவர்களை,

அவர்களைக் கொண்டே அடியுங்கள்.

வலிமையடைய விடாதீர்கள்.....

தொந்தரவில் மாட்டி விடுங்கள்.....

அவர்களின் மீதுங்கள்  கட்டற்ற அன்பைப் பொழிவதைப் போல்

காட்டுங்கள்.....

பலவீனர்களாக்குங்கள்......

அடிமைகளை உருவாக்குங்கள்.....

அவர்களது கனவுகளை, நாம் இல்லாது காணுவதற்கான

வலிமையை ஒரு போதும் வழங்காதீர்கள் !

தியாகங்களே வலியன என்று எடுத்துரையுங்கள்.

மற்றதைப் பற்றி எண்ணுவதைத் தடுங்கள்.

எப்போதும் உங்களைப் பற்றியே எண்ணுகின்றார்களா

என்பதை உறுதிப்படுத்திய பின்னரே எதுவும் கதையுங்கள்.....

எப்போதும் உங்கள் ஆதாரங்களை அழித்துக் கொண்டே வாருங்கள்...

உங்களுக்கான பாடல் ஒன்றைப் படிக்கும் போது,

உங்கள் தியாகங்களைப் பட்டியற்படுத்துங்கள்.

உணர்வுகளை இழந்தவரும்,

உணர்கொம்புகளை மழுங்காட்டியவரும்,

எதிர்த்துப் பேசத் திராணியற்றவரும்,

குற்றங்களை ஒப்புக்கொள்ளத் தயாரானவர்க்களுமான

அவர்களை உற்று நோக்குங்கள்.

கால முடிவுகளின் சந்தர்ப்பங்களை வரையறுக்கப் போகிறீர்களா?   

உங்களைப் போற்றும் இன்னொருவரருக்கு,

அன்பு தெறித்த வலியில்,

வாழ்வின்மையைப் போதிக்கும் காதலொன்று இருக்கும் போது,

இரக்கமற்ற கட்டாரிகளைக் கூரியதாக்கிப் பாய்ச்சும் போதும்  உமது மென்  பாதங்களை கண்களில் ஒற்றிக் கொள்ளக் கேட்டல் ......!     கால முடிவொன்றில்,   கடவுளின் முகத்தை அணிந்து கொள்வதைப் போல வேதனையை நீங்கள் அனுபவித்திருக்கிறீர்களா ? 

தேவ பிதாவே,

சாவின் சலிப்பூட்டும் வண்ணங்களில்

உமது எல்லாக் கலைகளையும் முதலில் இருந்து தொடங்க மாட்டீரா என்று

ஏங்குகிறோம்.

இலையுதிர்காலத்தினதோ,

இறப்பின் தீவிரத்தினதோ,

நீங்கள் எங்கோ வெகு தொலைவில் போகப்போகிற முடிவையோ,

நேசிக்கக் கற்றுத் தாருங்கள்.

சொற்களைச் செயல்களாக மாற்றிக் கொண்டிருக்கிறீர்களா ?

எமது வாழ்க்கைக்காக எம்மை ஓட வைத்துக் கொண்டே இருப்பீர்களா ?

நிலைப்பைப் பற்றி எவ்வளவு நிச்சயமாய்

நீங்கள் சொன்னீர்களோ, அவ்வளவு நிச்சயமாய்

நான் அழிந்து போவதை பார்த்துக் கொண்டிருப்பீர்களா ?

கால முடிவொன்றில் ,கடவுளின் முகத்தை அணிந்து கொண்ட, என்  இனிமையிலும் இனிமையான குழந்தையே !

ஏய்,,இனியும் உன்னை

இப்படி லூசுக் கதைகள் சொல்லி நித்திரையாக்க இயலாதென்று எனக்குத் தெரியும்.

இன்னமும் பிறவாதவர்களைப் போல நடந்துகொள்ளத் தெரியாததால்,

நாம் மடக்கதை கதைக்கவில்லை !

இருப்பினும்,

ஏற்பின் கதவடைப்புக்கள் இல்லாத காலத்தில், 

உங்கள் பற்றி நான் பேசத் தந்த வாய்ப்புகளுக்கு நன்றி,

ஆயின்

எதிர்க்காமல் இருத்தல் என்றால் என்ன சுவாமி ?

நிலா -

17-6-2012