ஒன்றுமே நடக்காதது போல -கவிதை-

-நிலா-
 4-4-2009

                                        

புற்களில் உட்கார்ந்து எழும் 
பூச்சிகள் பறக்க, 
மாட்டுச்  சாணமோ என்னமோ ஒன்று , 
காலில் மிதி படாமல் , 
லாவகமாகத் தப்பி-
தெருக் கரையில் புரண்டோடும் -
சிறு வாய்க்காலுக்குள் விழுந்து விடாமல் -
சீமெந்துத் தரை பிடித்து ஒண்டிக்கொண்டே -
ஆர் மேலும் உரசிக் கொள்ளாமல் நடந்து,
எல்லாத்துக்கும் ஒரே புன்னகை தான்- 
நிரம்பக் கதைக்க வேண்டும் போல் இருந்தாலும்,
ஒற்றை வார்த்தை தான்.


பெரும்பாலும் இருட்டுத் தான் - ஏதாவது 
பொதுக் கூட்டத்தின் முடிவிலாய் இருக்கும் -
எங்கள் புறப்படும் பயணம். 
நாலடி தள்ளி அல்லது விலகி 
சேர்ந்தாட் போல அல்லது முன்னுக்கும் பின்னுக்குமாய் -
சீ சீ ....,

பொதுவாய்ச் செர்ந்தால்ப் போலத் தான்..
நடக்க நடக்க இன்னும் வீடு, தூரம் போய்ச் சேர வேண்டும் போல் -
ஒன்றுமே இல்லை -எல்லாத்துக்கும் 
ஒரு லேசான தலையாட்டல் - பிறகு 
ஒரு சிரிப்பு- பல்லுக்கும் வாய்க்கும் இடைவெளியே தெரியாமல்- உள்ளுக்குள்
இறுகிச் சிரிக்கின்ற சிரிப்பு -
கள்ளத்தின் குறும்புச் சிரிப்பு ! 
அது எனக்கு மட்டும் தான்.

நாங்கள் நடப்போம்-
.........................
பிறகு ...? ,
அங்க என்ன விசேஷம்...?, 
இந்தப் பக்கமே காணேல்ல...? ,

இப்பிடி என்ன பொதுக் கேள்வி கேக்கப் பட்டாலும்
அந்தச் சிரிப்புத் தான்...
தோள்களை மெல்லக் குலுக்கி தலையைத் தலையை -
எல்லாம் சரி என்பது போல் ஆட்டி விட்டு 
திருப்பியும் ஒரு சிரிப்பு ....!
அது எத்தகையது என்று சொல்லமுடியாத சிரிப்பு -
சொல்லப் போனால் இப்போது ,
தொலைந்து போன சிரிப்பு !

நேசத்துக்கும், நிறைவுக்கும்
என்ன அர்த்தம் என்று வீடு வரும் வரைக்கும் 
நினைத்துக் கொண்டே வருமளவுக்கு -
அந்தச் சிரிப்பும் கூடவே வரும்.

பொதுவாய் மழை வரும்- 
ஒன்று தூறும் இல்லாட்டில் அடிச்சு ஊத்தும்.
குடை கொண்டு போவேன் - சில நாளில் இருக்காது.
அந்த நீல நிற நீண்ட குடைக்குள் ஒளிந்து கொள்ள ஆசை -
அது ஒரு நாள் நடந்தது ,
கொஞ்சத் தூரம் தான் ....
ரெண்டு அல்லது மூன்று நிமிஷம் பிடித்திருக்கும் - 
அந்த துளி தெறிக்கும் மழைச் சாலையைக் கடக்க..,
ஒன்றுமே இல்லை தலையை ஆட்டி விட்டு கிளம்பி விட்டேன், 
அதே சிரிப்பு மட்டும் விடை கொடுக்கும். 

வணக்கம் சொன்னால் -
"க்கம் " மட்டும் தான் சுணக்கமாக வாயிலிருந்து வரும்.
அது வெக்கத்தின் "க்கமா"? இணக்கத்தின் " க்கமா" என்று 
யாருக்குமே தெரியாது .
அப்போது அது பற்றி எனக்கும் தெரியாது !
ஒன்றுமே நடக்காதது போல 
ஒருவரை ஒருவர் பாராமலேயே வருவதில் -
நான் தான் கில்லாடி !


அந்த இருட்டுத் தெருவிலே 
சொறி நாய் நிற்கும், 
நுனி -வால் நக்கும் பூனை நிற்கும் ,
குறுகிப் போன பிச்சைக் காரக் கிழவன் கிடப்பான்....,
இப்போது பார்த்தாலும் அவையெல்லாம் ஞாபகச் சின்னங்களாய்..,















நிறைய வேர்க்கும்-
முகமெல்லாம், உடலெல்லாம் நனைந்து ஊற்றும்-
ஒன்றுமே இல்லாதது போல் காட்டுவதில் - 
இப்போதும் நான் தான் கில்லாடி !

ரெண்டு நிமிட நடைக்குப் பின் நான் தனியே 
வீடு வருவேன்-
தெருவிலே தனியே சிரித்துக் கொண்டு -
ஒரு புளாங்கிதத்தின் பெருமிதம் 
அல்லது புழுகு நிறைந்த புனைவுகளின் 
இருப்பிடம்.
அண்டு முழுக்க ரா ராவாய் கண்ணீர் வரும் -
கவிதை வரும் -
கேக்கப் படக் கூடாத கேள்விகள் எழும் -
எப்படியும் சமாளித்து விடுவேன்-
ஒன்றுமே நடக்காதது போலக் காட்டிக் கொள்வதில்-
நான் தான் எப்போதும் கில்லாடி !

அதற்குப் பிறகு வெகு காலம் கழித்து ஒன்று நடந்தாலும் -
ஒன்றுமே நடக்காதது போலக் காட்டிக் கொள்வதில் எப்போதும் 
நான் தான் கில்லாடி !