டொஹோல்லாவ்'வின் ஒரு பிரஞ்சுக் கவிதை.

Glass Door
-Pages aquarellées -1989

Ici rien ne se passe
Tout est dehors
Le temps se plie comme un vêtement
Dans un coin
La mer rentre par transparence
Par la porte de verre
L’eau de la lumière tremble
Sur les murs lisses
Prison ou sanctuaire
Fermé à double tour
Par le regard même
La paix de l’instant se boit
Dans une coupe sans bord
Là-bas un bateau gîte
Toutes voiles dehors
Et avec l’écume bleue
Je mouille la page

கண்ணாடிக் கதவு 

-Pages aquarellées -1989 தொகுப்பிலிருந்து
 

காலம், மடிக்கப்பட்ட
கோட்டைப் போல
ஒரு மூலையில் கிடக்கிறது,
இங்கு எதுவும் நடப்பதற்கில்லை.
எல்லாம் மறுபக்கத்தில்!

வெளியே  ,
பாய்மரத் துணியின் படங்கில் தெறிக்கும் நீலத்தில்,
கப்பல் வரிசையில் நிற்கிறது.

நான் காகிதத்தை ஈரமாக்கினேன் ;

நீர் சூழ்ந்த வெளிச்சம் தளம்புகிறது!
விளிம்பில்லாத கோப்பையில் குடிக்கப்பட்டிருக்கும்,
கடல்,
தெளிவுடன் கண்ணாடிச்  சுவரினூடாகவும்,
சன்னலினூடாகவும் நோக்கி வருகிறது.

அதனுடைய பார்வையில் சாத்தப்பட்டிருக்கிற ,
சிறை அல்லது சரணாலயம் -இரண்டிலொன்று !-
அதுவே அதனது உடனடிச் சமாதானம் !
 
தமிழில்,
லோ.நிலா
2011